سلام دوستان ناهید هستم همسفر امید؛
سلام به استاد بزرگوارم و همه‌ی خواهران هم لژیونی عزیزم. می‌خواهم دل نوشته‌ام را که به حال خوش رسیدم،بخوانید. روزی که به رهایی رسیدیم واقعا از بهترین روزهای زندگی‌ام بود و خیلی خدا را شکر می‌کنم که زندگی دوباره به ما داد. ببخشید که دیر دست به قلم برداشتم. نمی‌توانستم به آن روزها فکر کنم، خیلی شرایط سختی داشتیم با مسافرم، نمی‌توانستم حرف بزنم ،هر حرفی می‌زدم مسافرم دعوایم میکرد،سر چیزهای بیخودی کتک می‌خوردم.
درباره این سایت