انسان آفریده شد و جان گرفت، فرآیند رشدش هم مانند درخت آفریده شد که مرحله‌به‌مرحله رشد و جان می‌گیرد و استوار می‌گردد.
خداوند انسان را همچون دانه‌ای کوچک آفرید، دانه‌ای که از دل خاک بی‌روح جان گرفت و سر از میان سنگ‌ها درآورد. درخت اندک‌اندک رشد کرد و به نهالی جوان تبدیل شد. کم‌کم شاخ و برگ‌هایش نمایان شد. شاخ و برگ‌هایی که از علم سرچشمه گرفت. علم نیز همانند آب و نور خورشید عمل می‌کند، با علم و جهان‌بینی، ما رشد می‌کنیم. این علم درخت وجودمان را پربار می‌کند و شاخ و برگ‌هایش را سبز می‌کند، این برگ‌های زیبا خوبی‌های وجودمان هستند.
درخت ,علم ,جان ,شاخ ,برگ‌هایش ,وجودمان ,شاخ و ,که از ,و جان ,و برگ‌هایش ,آفریده شد
درباره این سایت